Etyka gospodarcza - Barbara Pogonowska - Test

Refleksja etyczna ukazuje złożoność ludzkiej egzystencji (wymiar jednostkowy i społeczny). Refleksja etyczna wyłoniła się natomiast jako dziedzina filozofii (tzw. filozofia praktyczna) na pewnym szczeblu rozwoju społecznego. Funkcje refleksji etyki gospodarczej:  Daje ona ludziom respektującym wartości i zasady moralne poczucie satysfakcji, własnej wartości, człowieczeństwa, ludzkiej godności. Ta funkcja wiąże się z nurtem perfekcjonistycznym, doskonałości osobistej, choć prowadzić może do nadmiernych aspiracji, chęci świętości ",wywyższania się nad innych i do hipokryzji  Ułatwia współżycie ludzi, czyni je harmonijnym. Ta funkcja moralności wiąże się z jej nurtem solidarnościowym, akcentującym wartości pokojowego współżycia, życzliwości, tolerancji, poszanowania ludzkiej godności.  Umożliwia osiąganie celów praktycznych, współpracę i współdziałanie, integruje zbiorowość – pełni więc funkcje pragmatyczne.  Zadaniem etyki gospodarczej w refleksji nad kapitałem społecznym jest więc określenie układów społecznie preferowanych postaw i zachowań, które powinny występować we wszelkich formach współpracy gospodarczej  Etyka biznesu stanowi współcześnie dominujący obszar refleksji etyki gospodarczej, rozważa wszelkie konteksty moralne wytwarzania, wymiany i konsumpcji „materialnej” w ramach gospodarki rynkowej  Jest dziedziną refleksji filozoficznej nad postacią moralności praktykowanej w sferze wytwarzania, podziału i konsumpcji materialnej dóbr i usług  Jest najogólniejszą formą etycznego namysłu nad praktyką gospodarowania  Refleksja nad układem moralności praktykowanej przez przedstawicieli określonych zawodów (etyka zawodowa); refleksja nad układem moralnych standardów w sferze międzynarodowej działalności gospodarczej (etyka globalna), moralne standardy – normy i reguły moralne- obowiązujących w ramach danej gospodarki narodowej i związanego z nią społeczeństwa (makroetyka); układ norm i reguł moralnych które regulują funkcjonowanie poszczególnych podmiotów gospodarczych (mezoetyka); układ norm i reguł moralnych, których nakaz praktykowania odnosi się do działań jednostkowych (mikroetyka)  ma charakter społeczny, tzn. mniej zajmuje się problemami autonomii moralnej wyizolowanej jednostki, a bardziej kwestiami, które wynikają ze współdziałania jednostek w ramach wspólnot, profesji czy organizacji.  w sytuacji społecznej, tzn. zaangażowania czy uwikłania wielu podmiotów oraz częstego konfliktu interesów, niemożliwe jest mechaniczne stosowanie pewnych ogólnych reguł