Lista najnowszych materiałów

Geografia ekonomiczna - Sikorska-Dzięgielewska Krystyna - Test

Geografia ekonomiczna - ściąga Test A 1)główne kierunki badań geografii ekonomicznej: ekologiczny, regionalny, przestrzenny. 2)determinizm geograficzny oznacza: całkowite uzależnienie człowieka od środowiska naturalnego. 3)wskaźnikiem podstawowym statystyki regionalnej może być: wydobycie węgla kamiennego w KWK Piast w styczniu. Procent ludności miejskiej w poszczególnych woj. Polski. 4)klasyfikacja technologiczna złóż surowców mineralnych to: podział z uwagi na przydatność surowców do konkretnej gałęzi przemysłu. 5)metoda bonitacyjna polega na: ustaleniu skali oceny środowiska w postaci tzw. szeregu bonitacyjnego. 6)ekologia jest to: nauka o rozwoju organizmów w środowisku. 7)teoria Thunera dotyczy: lokalizacji produkcji rolnej. 8)podaj wzór bilansu wodnego: Z+P=H+S+R (Z- retencja początkowa, P- opady, H- odpływ, S- parowanie, R- retencja końcowa). Test B 1)badaniem wzajemnych oddziaływań społeczeństwa na środowisko zajmuje się w geografii ekonomicznej kierunek: ekologiczny. 2)nihilizm geograficzny oznacza: uznanie niezależnego rozwoju człowieka od warunków środowiskowych. 3)za pomocą relatywnego miernika statystyki regionalnej przedstawić można: gęstość zaludnienia w gminach. 4)klasyfikacja genetyczna złóż surowców mineralnych to: przyjęcie jako kryterium podziału wartości lub warunki tworzenia się złóż w litosferze. 5)metoda geobotaniczna polega na: analizie układu...... siedlisk jako odbicie warunków naturalnych. 6)sozologia jest to: nauka ochronie środowiska i kształtowaniu środowiska przyrodniczego. 7)substancje abiotyczne są to: podstawowe pierwiastki i związki chemiczne. 8)zakres kosztów teorii Webera dotyczy: surowców, siły roboczej i transportu. 9)repatriacja oznacza: przymusową emigracje w czasie wojny. Test C 1)główne funkcje współczesnej geografii to: optymalizacyjna, diagnostyczna. 2)gęstość zaludnienia w poszczególnych departamentach Francji przedstawić można: miernikiem relatywnym statystyki regionalnej. 3)analiza kartometryczna to: określenie ilościowych przestrzennych cech obiektów na mapach. 4)heterotrofy to: organizmy cudzożywne. 5)zdolność roślin do rejestrowania zmian zachodzących w środowisku wykorzystano w metodzie: geobotanicznej. 6)w skład przestrzeni geograficznej wchodzą obszary: produkcji pierwotnej, wtórnej, konsumpcji. 7)najczęściej stosowane klasyfikacje złóż surowców mineralnych to: morfologiczna, technologiczna, genetyczna. 8)polityka lokalizacyjna opiera się na przesłankach: ekonomicznych, społecznych, przestrzennych. 9)w teorii lokalizacji produkcji Thunera strefa A obejmuje: intensywne rolnictwo w tym ogrodnictwo, warzywa oraz produkcja mleka, hodowla bydła mlecznego. 10)z uwagi na czas trwania migracje możemy podzielić na: stałe, sezonowe, wahadłowe. Test D 1)funkcja optymalizacyjna w geografii ekonomicznej polega na: minimalizacji kosztów i strat w środowisku i maksymalizacji zysków przy realizacji inwestycji. 2)w statystyce regionalnej stosowane są mierniki: podstawowe. 3)analiza geograficzna polega na: stosowanie grafów do badań zjawisk ekonomicznych na mapach. 4)autortofy to: samożywne składniki ekosystemów zdolne do pochłaniania energii słonecznej.5)podaj i wyjaśnij wzór stosowany w metodzie badania sprawności środowiska: SR=Pn-Pw/On-Ow (Pw- potencjał wniesiony, Pn- potencjał naturalny, On- opór naturalny, Ow- opór wniesiony) 6)podstawowym zasobem naturalnym jest: przestrzeń geograficzna. 7)podstawowe zasady gospodarki wodnej w Polsce to: kompleksowość, przestrzenność, perspektywiczność. 8)klasyczna technologia złóż surowców mineralnych jest to: podział z punktu widzenia ich wykorzystania. 9)izodapany to: linie łączące punkty o minimalnych kosztach transportu. 10)reemigracja oznacza: powrót z emigracji do poprzedniego miejsca zamieszkania. Geografia (z grec. opisywanie ziemi). Okres XV I XVI wieku to okres wielkich odkryć geograficznych (Kolumb, Magellan). XIX wiek to przemiany polityczne, społeczne. Powstanie 3 nurtów filozoficznych: 1)determinizm geograficzny– (zależny) głosił całkowite uzależnienie człowieka od środowiska. 2)nihilizm geograficzny – odrzucanie roli społeczeństwa w rozwoju gospodarki. 3)złoty środek posybilizmu– środowisko odgrywa bardzo istotną rolę w rozwoju środowiska, ale człowiek może kształtować i zmieniać środowisko. Funkcje geografii ekonomicznej: a)diagnostyczna– to odpowiedź na pytanie, czy nasze decyzje lokalizacyjne są odpowiednie i dadzą odpowiednie rezultaty, b)optymalizacyjna – nawiązuje do głównych założeń gospodarki rynkowej. To dążenie do maxymalizacji zysku przy minimalizacji nakładów i strat w środowisku. 3 główne kierunki badań geografii ekonomicznej:1)regionalny- Kierunek ten bada zjawiska i procesy społeczno– ekonomiczne zachodzące w układzie jednostek zwanych regionami. 2)ekologiczny– bada oddziaływanie człowieka na środowisko i odwrotnie. 3)przestrzenny- bada przestrzenne aspekty zjawisk i procesów społeczno– ekonomicznych. To najmłodszy kierunek powstały w latach 70- tych XX wieku. Kierunki dodatkowe: a)kierunek społeczny- ważne problemy społeczne. b)kierunek sozologiczny. Region– to część przestrzeni. Wyróżniamy dwa typy: geograficzny ;ekonomiczny. Sozologia– nauka o ochronie i kształtowaniu środowiska. Geografia ekonomiczna – to nauka, która bada zjawiska i procesy społeczno– ekonomiczne zachodzące w przestrzeni geograficznej. GUS (Główny Urząd Statystyczny) – zarządza statystyką polską jako jednostka centralna. Podlegają mu urzędy statystyczne w miastach, nie ma już wojewódzkiego urzędu statystycznego. W geografii ekonomicznej dane liczbowe i statystyczne gromadzone są w różnych przedziałach. WUS (Wojewódzki Urząd Statystyczny). Na szczeblu powiatowym funkcjonują jednostki statystyczne zbierające informacje dla powiatu. Dane statystyczne mogą być gromadzone w instytutach branżowych np.: GIG (główny instytut górnictwa). Statystyka regionalna – przedmiotem badań są mierniki (wskaźniki) statystyki regionalnej, Są to dane liczbowe przetwarzane jako: 1)sucha informacja liczbowa, podawana bez odniesienia do innej; wskaźniki podstawowe, bezwzględne np.: liczba ludności woj. śląskiego, produkcja stali ogółem w Polsce, zbiory żyta w woj. łódzkim. 2)wartość liczbowa odniesiona do innej to wskaźnik relatywny, względny np.: liczba ludności na metr kwadratowy, produkcja stali ogółem w Polsce na liczbę mieszkańców, zbiory żyta w woj. łódzkim do powierzchni np.: hektar. Wskaźniki solaryzacji– liczba studentów na liczbę mieszkańców danego regionu. Przedmioty badań statystycznych– to procesy ekonomiczne, gospodarcze oraz społeczne w szczególności demograficzne (ludność). W badaniach statystyki regionalnej pojawiły się zagadnienia dot. ochrony środowiska. Informacja kartograficzna. Kartografia– to nauka o tworzeniu i korzystaniu z map. Zmianie uległa technika tworzenia map. Niektóre mapy są już stereoskopowe. To technika fotografowania przez 2 kamery, efektem są mapy trójwymiarowe. Stereoskopia– to technika polegająca na tym, że zdjęcia robione są pod różnymi kontami, otrzymuje się dwa zdjęcia, które nakłada się na siebie. Następnie zakładamy okulary z dwoma różnymi kolorami szkieł. Wtedy widzimy nie tylko dokładnie ale i plastycznie tak, że mamy wrażenie, że coś możemy dotknąć. Meta kartografia– poza kartograficzne metody prezentowania zjawisk na mapach to np.: zdjęcia lotnicze, satelitarne. W meta kartografii stosuje się wzory czego wynikiem są np.: mapy samochodowe. Teledetekcja– badanie środowiska np.: zdjęcia badania obszaru ziemi z kosmosu. Mapa jest narzędziem badawczym najczęściej poprzez analizę naukową. 7 głównych sposobów analizy map:1)analiza wizualna– to jest to, co każdy z nas widział, to czytanie treści mapy za pomocą wzroku. 2)analiza kartametyczna– polega na analizie, mierzeniu wartości tj. odległość, gęstość, wysokość, 3) analiza graficzna– polega na wykonywaniu rysunków, diagramów z bazy map. 4)analiza matematyczno– statystyczna metody wykorzystujące wzory i metody matematyczne. 5)analiza za pomocą modelowania statystycznego modele matematyczne. Wyniki są bardzo dokładne i mogą służyć w poważnych sprawach. 6)analiza przetwarzania mapy– z jednej mapy robimy drugą. 7)automatyzacja analizy– najczęściej stosowana w wojsku z użyciem specjalistycznych urządzeń technicznych. Metoda bardzo trudna. Interakcja – pomiędzy człowiekiem a środowiskiem, ma charakter wektorów zwrotnych. 85%człowieka w stosunku do 15% środowiska. % w jakim my działamy na środowisko i odwrotnie. Pojęcie środowiska jest używane w wielu dziedzinach np.:1)środowisko społeczne. 2)środowisko polityczne. 3)środowisko w biologii. 4)środowisko socjologiczne. środowisko geograficzne– ma cechy przyrodnicze. Jest to wszystko co nas otacza, owady, elementy naturalne, jest to otaczająca nas przyroda. Elementy środowiska: 1)litosfera (skorupa ziemska). 2)hydrosfera (H2O). 3)powietrze atmosferyczne (atmosfera). 4)gleby (pedosfera). 5)biosfera (świat organiczny – rośliny, zwierzęta). Zachodzą między nimi ścisłe związki przyczynowo– skutkowe. łańcuchowo są od siebie zależne. Zniszczenie jednego elementu niesie za sobą zniszczenie pozostałych elementów. Człowiek jest elementem biosfery, w środowisku charakteryzują go dwie postawy: 1)bierna– człowiek tylko wykorzystuje środowisko (bez zmian), 2)czynna– człowiek modeluje środowisko, przekształca je, przystosowuje środowisko do potrzeb. Człowiek ciągle przekształca środowisko np.: system wodny w Egipcie. 3 podstawowe typy środowiska. 1)Pierwotne (naturalne)– autentycznie niezmienione przez człowieka, nie widać śladów ingerencji (Amazonia, wysokie partie górskie) – obszary na których działa człowiek, ale ta działalność nie ma żadnych konfliktów ze środowiskiem, 2)Sztuczne (antropogeniczne)– przekształcone przez człowieka, ale w takim stopniu, że czasami trudno powiedzieć, że kiedyś było to środowisko. środowisko to z roku na rok wzrasta %, stwarza duże zagrożenie dla ludzi, świata. Uważa się, że powinny być jeszcze 2 typy: a)środowisko społeczne, b)środowisko ekonomiczne. 3)w nim miejsce na środowisko człowieka socjalne, a także na środowisko techniczne (np.: komputery).Gdyby je zlikwidowano przestałoby funkcjonować wiele instytucji, banki, szkoły itp. Jest w nim również środowisko kulturalne (zwyczaje, tradycje), rodzinne. Człowiek sam sobie stwarza lepsze warunki do życia, nowe źródła, alternatywy. Zmiany w środowisku fizyczno– geograficznym są sprawką, że człowiek to powoduje: 1)pozytywne– człowiek poprawia warunki ale nie szkodzi środowisku (np.: ochrona przez środowiskiem). 2)Negatywne– człowiek poprawia warunki, ale szkodzi środowisku– jest ono pod presją człowieka. Zasoby i walory środowiska. Zasoby– kategorie czysto fizyczne mogą być mierzone fizycznie. Zasoby: 1)surowce– węgiel, ropa, gaz ziemny. 2)woda– czynnik życia. 3)gleby– pewna klasa gleby, która zawiera pewne składniki %. 4)szata roślinna– zasoby leśne. Walory– cechy środowiska, które nie podlegają ocenie, kategoria subiektywna. Walory– cechy środowiska trudne do oceny fizycznej, ale podlegają ocenie subiektywnej. Krajobrazem, który podlega ocenie, jednemu wydaje się atrakcyjny, drugiemu nie. Ulegają zmianom, człowiek może pogorszyć ich stan np.: zanieczyszczenia powietrza, brudna woda. W przypadku oceny zasobów możemy wydać decyzje po ocenie surowca. Zasoby możemy ocenić w 85%. Wybrane metody oceny zasobów i walorów środowiska: 1)przy ocenie zasobów wynikać będą dokładnie i rzetelnie. 2)przy ocenie walorów jest to ocena subiektywna. Podstawowe metody oceny: 1)geobotanik- Ziemia+ nauka o roślinach stosowana najczęściej. W tej metodzie wykorzystuje się zdolności i właściwości roślin do rejestracji zmian zachodzących w środowisku. środowisko oddziaływuje na rośliny. Rośliny reagują na zmiany w środowisku. Walorem jest tu jakość H2O, powietrze. 2)bonitacyjna- Tak zwana metoda punktowa – polega na przypisywaniu pewnym cechom środowiska punktów, które są punktami preferencyjnymi. Za pomocą tej metody obliczamy zróżnicowanie terenu. Ma zastosowanie w: 1)turystyce. 2)rolnictwie. 3)leśnictwie. Została opracowana dla turystyki. 3)badanie sprawności środowiska- Bada wytrzymałość naturalnych, nienaturalnych cech środowiska. Wykorzystuje się wzór z fizyki: sprawność urządzenia = potencjałowi oporu. Wzór na sprawność rzeczywistą w środowisku: Spr. rzeczyw.= potencj. natural.+ potencj. Podniesion. Wykorzystuje wzór S= P/O [p] potencjał ,[o]opór ,,[S]– sprawność środowiska. SPN= (PN+Pw)/ (On+Ow)[Pn] , [On] to jest to co występuje w środowisku , to co natura dała środowisku. On– siły niezależne od człowieka np. wylew wulkanu , meteoryt spadnie , trzęsienie ziemi. OW– tj. to , co robimy złego środowisku. PW– to co robimy na plus (dobrego ziemi). 4)przetwarzanie informacji geograficznej. To metoda ilościowa, która wykazuje